اول عيد مش سعيده فيه

اه مش سعيده ولا حسا بفرحه عيد

شعور غريب حساه بانى نقصنى حاجه مش حساها

بالرغم ان دا اول عيد ليا  فى حياتى الزوجيه

اه اهل زوجى شغلنى بس قلبى مش سعيد

نفصنى فرحتى

نقصانى امى بجد

وحشانى اوووى يا امى

الله يرحمك ياارب

لو كانت امى عايشه مكنوشى اهلى الا عايشه فى وسطهم عملونى المعامله دى

حسا انهم بيشغلونى عنها

بيحولوى يسعدونى دايما

مش محسسنى بوفاه امى والا ابويا

بس انا حسيت بيهم اليومين دول

يمكن علشان الحد الا كنت شيفاه فيه اهلى وحياتى ودنيتى بعيد عنى

من دقايق حست ان قلبى مقبوض اول ما بصيت على غرفتى

بتخيل فيها كل ضحكه حسيت بيها بجد مع حبيبى

واحشنى اوووى

بعدك عنى يا حبيبى مموتنى

كل ما بتوحشنى بغمض عينى واحط ايدى على قلبى

علشان احسك قدامى

وكل ما ريحتك بتوحشتنى

افتح دولابى واشم فى هدومك

وبقعد اكلمهم وبتخيل انهم بيردوا عليا

ولسه من دقايق كلمتهم وقلتلهم كل سنه وانت طيب ومن قلبى اقرب

بحبك اووى

ومفتقداك اوى

كل الا ملينى ابكى

وابكى بحرقه
بمجرد انى اتخيل ان اول عيد مابينا يا حبيبى تكون انت بعيد عنى

تلك اللححظه العارمه بالبكاء تقتلنى شياء فا شىء

لا اعلم تحديدا مالسبب الا ان قلبى حزين قليلا

اه كلا اكذب انه حزين جداااا

تلك الرغبه تقتلنى تشعرنى بغصه

لا اعلم ماذا افعل او اتصرف بتلك اللحظه غير انى اغمض عينى وابكى

اغلقها وابكى بكبرياء

ولكن الى متى ساشعر بتلك الرغبه

ماللذى اذيته بحق نفسى

لااشعر بيها دون سابق انذار

رغبه لا شفاء منها اطلاقا

سوى انى اشتهى الارتماء بحضن حبيبى لاابكى بحرقه

اخشى بانى قد امزق ثيباه من شده بكاء

فقط اريد اخلاء عقلى من التفكير فى بعد حبيبى وزجى عنى

وحشتنى بجد

وسامحنى فى بكائى ولكنه بمجرد التفكير فى بعدك عنى فى اول عيد يمر علينا